ในเชิงความหมายนั้น สิ่งมีชีวิตที่งดงามอย่าง ‘ดอกไม้’ มีความสำคัญเกี่ยวเนื่องในเชิงสังคม ด้วยการเป็นตัวแทนที่ใช้ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของบุคคล และเป็นเครื่องมือส่งต่อห้วงอารมณ์ ความรู้สึกรัก ห่วงหาอาทร หรือแม้แต่ความโศกเศร้าเสียใจในชีวิตก็ได้เช่นกัน
เมื่อดอกไม้เป็นตัวแทนของคำพรรณนา มนุษย์ก็จินตนาการภาพความรู้สึกของพวกตนให้กว้างออกไป แล้วรวบรวมเรื่องราวจนสามารถจัดวางดอกไม้ให้เกิดเป็นทัศนียภาพอันงดงามตามโอกาสต่าง ๆ ตามความคล้องจองของบุคคลที่ข้องเกี่ยว ท่ามกลางมวลดอกไม้จำนวนมหาศาลที่เอ่อล้นอยู่เบื้องหน้า ยังมีดอกไม้อีกกลุ่มที่ถูกหลบซ่อนอยู่เบื้องล่าง ภายใต้องค์ประกอบแต่ละชั้นของการจัดวาง ยังมีรายละเอียดอื่น ๆ ที่ถูกซ้อนทับลึกลงไปอีก ผ่านการถูกจัดแจง ถูกตัดแต่ง ถูกดัดแปลง วงจรแห่งดอกไม้ได้ถูกดูแลจากมือของชาวสวน ตั้งแต่เริ่มปลูก เก็บเกี่ยว จนถึงขั้นตอนจัดจำหน่าย แต่สิ่งที่เป็นปัญหาของชีวิตชาวสวนกลับมีที่มาจากปัจจัยของต้นทุนและราคารับซื้อของผู้ค้าคนกลางที่ไม่แน่นอน จนชาวสวนตัวเล็ก ๆ ก็ต้องยอมรับสภาพตามเงื่อนไขทางเศรษฐกิจตามสถานการณ์ที่ตนมีด้วยความจำใจ
การจัดแสดงนิทรรศการภาพถ่ายครั้งนี้ ทางศิลปินได้เลือกนำเสนอภาพของกุหลาบแดง 100 ดอก ที่เดินทางจากฟาร์มในจังหวัดเชียงใหม่ มุ่งสู่กรุงเทพฯ นำเสนอความเป็นไปของดอกไม้ที่ถูกแปรรูปเพื่อการบริโภค สะท้อนภาพระบบการจัดการวัตถุดิบก่อนจะถูกขายเป็นผลิตภัณฑ์ และนำเข้าสู่กระบวนการธุรกิจที่เต็มไปด้วยการโฆษณาชวนเชื่อ โครงสร้างกลยุทธ์ทางการตลาด จนทำให้ผู้คนที่ได้รับชมสื่อเหล่านั้นมองเห็นว่าการมีอยู่ของพืชพรรณอันงดงามนี้เป็นสิ่งบ่งบอกสถานะทางสังคมเพียงเท่านั้น และมิได้ให้มุมมองใดๆ ที่ไปถึงกลุ่มแรงงานผู้ใช้หยาดเหงื่อแรงกายในการเพาะพันธุ์ดอกไม้เหล่านี้ขึ้นมา
